"ในสมัยที่ครูยังเด็กๆ นั้น บริเวณริมคลองอู่ตะเภาที่เรียกกันว่าหาดใหญ่ใน มีหาดทรายที่กว้างใหญ่ น้ำใส เห็นตัวปลาปักเป้า สวยงามมาก เวลาที่ไปเล่นน้ำกับญาติพี่น้อง ก็จะเห็นว่ามีต้นมะหาดต้นใหญ่อยู่แถวๆ นั้นด้วย ซึ่งนี่ก็เป็นที่มาของชื่อเมืองหาดใหญ่ในปัจจุบัน เมืองหาดใหญ่ในอดีตกับปัจจุบันมีความแตกต่างกันมากแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน ในสมัยก่อนจะไปไหนก็ต้องเดินกันทั้งนั้น อย่างเวลาจะไปหาดใหญ่นอกที่ตลาดในเมืองเราก็ต้องเดิน เพราะว่าสามล้อยังมีไม่กี่คัน รถยนต์สมัยก่อนนี่แทบจะนับคันได้ ต้องระดับเศรษฐีจริง ๆ ถึงจะมีรถยนต์กัน ครูจำได้ว่าในสมัยที่ยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมนั้นซึ่งครูก็โตแล้วด้วยซ้ำ ที่หาดใหญ่นอกมีบ้านช่องอยู่น้อยมาก จำได้ว่าที่บริเวณสถานีรถไฟยังมีบ้านมุงหลังคาจากอยู่เลย โดยเฉพาะในสมัยที่คุณพ่อและคุณแม่ของครูไปซื้อ โรงเรียนหาดใหญ่อำนวยวิทย์ (เดิมชื่อโรงเรียนสัตย์สงวนวิทยา เป็นของคุณรสสุคนธ์  สัตย์สงวน) ที่หาดใหญ่นอก ตรงนั้นยังไม่มีบ้านคนเลย กว่าจะมีคนเดินผ่านสักรายช่างหายากเต็มที รู้สึกว่าเมืองหาดใหญ่สมัยนั้นเงียบสงัดมาก แต่ที่ไหนได้ ดูสิ ตอนนี้เมืองหาดใหญ่เติบโตจนแทบไม่น่าเชื่อ ทั้งจำนวนพลเมือง การคมนาคม การศึกษา เจริญขึ้นอย่างรวดเร็วจริง ๆ "

"เด็กหญิงประณีต  ดิษยะศริน ตั้งแต่ ม.1 เป็นเด็กที่น่ารักมากเลย ม.1 ในสมัยนั้นก็คือ ป.5 สมัยนั้นเด็กหญิงประณีตเป็นเด็กรูปร่างเล็ก น่ารัก ตัวนิดๆ เล็กกว่าสมัยนี้เยอะ ไม่ถึงกับผอม   ตัวเล็กสมส่วน เป็นเด็กเรียบร้อย น่ารักที่สุด ไม่เที่ยวซุกซน ไม่มีครูคนไหนจะไม่รักหรอก"